zabawa

zabawa | 

cykl fotografii dokumentujących miejsce "po zabawie"

wykonanych w jednym z Ośrodków Psychoterapii w Krakowie.

zabawa 

zabawa jako sposób na zintegrowanie świata

zabawa jako sposób na pozbywanie się złości, przykrych doświadczeń

zabawa jako metoda na neautralizowanie lęków

zabawa zwiększa poziom samokontroli

zabawa pozwala nabrać dystansu

Zabawa jest spoiwem wszystkich cywilizacji świata. Powyżej przedstawiłam hasła dotyczące funkcji zabawy, które można przeczytać w książkach z psychologii, są to rzeczy, które znamy. Psychologowie zgodnie twierdzą, że zabawa jest warunkiem rozwoju psychicznego, emocjonalnego, intelektualnego i fizycznego dziecka.

Coraz częściej można spotkać dzieci, które nie „bawią się” tradycyjnie a swój czas poświęcają grom komputerowym, telewizji oraz udziałowi w wielu zorganizowanych zajęciach, kursach. Nie ma czasu na spontaniczną zabawę. Spotyka się dzieci, które „nie potrafią się bawić” a sytuacja zabawy (w przedszkolu, w szkole, na placu zabaw) powoduje u nich napięcie i ogromny wstyd.

Cykl fotograficzny, który prezentuje to fotografie dokumentujące miejsce spotkań pacjentów w jednym z ośrodków psychoterapii z psychoterapeutami dziecięcymi, którzy używają zabawy jako fundamentalnej metody w pracy z dziećmi. Zdjęcia zostały wykonane tuż po zakończeniu sesji. Zabawa daje możliwość odtworzenia rzeczywistych wydarzeń i sytuacji z życia codziennego oraz życia wewnętrznego dziecka dlatego jest tak ceniona w pracy terapeutycznej z dziećmi. Zabawę jako technikę  w celach terapeutycznych stosowali najwięksi w tej dziedzinie: Anna Freud, Melania Klein i Donald Winnicott. Jest to kontynuowane w dużej mierze przez współczesnych psychoterapeutów psychodynamicznych.

Obserwując swobodną zabawę dziecka można się dowiedzieć bardzo dużo o jego życiu emocjonalnym. Podczas zabawy dziecko ujawnia swoje trudności, a psychoterapeuta stara się poznać ich sens i dyskretnie naprowadzić na sposoby odreagowywania. Obserwując lub uczestnicząc w zabawie dziecka, także rodzice mogą zobaczyć jaki wzór relacji ma ich dziecko, jak rozwiązuje problemy czy jak kształtuje się jego świat wewnętrznych fantazji.